Faza 2: co robić?
Nie możemy ustawać w wysyłaniu wysyłaniu CV. Jeśli jest taka możliwość, warto wybrać się na targi pracy (stacjonarne i wirtualne) lub do biura pośrednictwa pracy. Jeśli branża, w której pracowaliśmy na to pozwala, można osobiście przejść się po firmach i pozostawiać swoje CV lub wysłać swoją aplikację mejlem. Nie powinniśmy bać się niekonwencjonalnych rekrutacji np. poprzez wideo-czat. Warto brać udział we wszelkich procesach rekrutacyjnych i chodzić na jak największą liczbę rozmów. Z każdą kolejną będziemy lepiej wypadać.
Faza 3: okres pogłębiającego się pesymizmu
Ten okres trwa od trzech miesięcy do roku od rozstania z pracodawcą. Na tym etapie bardzo ważne jest wsparcie i nieustanna motywacja bliskich osób. Samodzielnie jest bardzo trudno kontynuować tę walkę na rynku pracy. Po trzecim miesiącu bezowocnego szukania nowej firmy należy dopuścić do siebie myśli o tym, że na jakiś czas warto zdecydować się np. na zatrudnienie poniżej oczekiwanych zarobków. Zejście z oczekiwań nie oznacza rezygnacji z prób znalezienia wymarzonej pracy.
Faza 3: co robić?
Na tym etapie należy powielać wszystkie czynności, które należy robić na etapie pierwszym i drugim. Powinniśmy rozważyć poszukiwania pracy także poza branżą Przeanalizujmy ewentualną migrację zarobkową, zwłaszcza jeśli mamy już w rodzinie kogoś, kto mieszka i pracuje za granicą.
Koło ratunkowe
Jeśli w przeciągu 3-6 miesięcy nie możemy znaleźć pracy, warto zapisać się w urzędzie pracy na szkolenie zawodowe, które jest pierwszym krokiem do przekwalifikowania. Jeżeli pozwala nam to sytuacja, pomyślmy o studiach (magisterskich lub podyplomowych). Jeśli mamy pomysł i smykałkę do biznesu może to dobry czas, by rozważyć starania o dotację na własną działalność gospodarczą. Bez względu na podjęte kroki nie ustawajmy w poszukiwaniach na wszystkie wspomniane wcześniej sposoby.
