Nie żyje Leszek Świerszcz. Był przyjacielem wielu polskich artystów odwiedzających USA. Żegna go grupa Budka Suflera

Leszek Świerszcz (1944-2024) był założycielem legendarnego Cricet Club, w którym przez lata występowała czołówka polskich artystów. Leszek nie tylko gościł ich w swoim klubie, ale często wręcz zapewniał im dach nad głową, podczas ich pobytu w USA.

Pochodził z Podkarpacia w bardzo muzykalnej rodzinie, od najmłodszych lat wraz z ojcem, stryjami i licznymi braćmi grał na różnych instrumentach. Po wstępnej edukacji w Lublinie przeniósł się do Warszawy, gdzie ukończył średnią szkołę muzyczną na Żoliborzu, a potem uczył się w Alma Mater przy Okólniku - dziś to Uniwersytet Muzyczny imienia Fryderyka Chopina.

Już w czasie studiów, dzięki profesorom, którzy widzieli w nim ogromny potencjał, współpracował z legendarną orkiestrą pod dyrekcją Stefana Rachonia. Na początku lat siedemdziesiątych wyjechał z Michałem Urbaniakiem do Szwecji, a potem za ocean, do USA.

Zacytujemy całe wspomnienie o zmarłym napisane przez Tomasza Zeliszewskiego, perkusistę grupy od początku jej istnienia:

"Leszek Świerszcz nie żyje. Płakać się chce od tak częstych pożegnań… Gdzieś w marcu 2019 roku pisałem o bohaterach drugiego planu. Patrzę w milczeniu na ten tekst i oprócz tych zdań sprzed pięciu lat dopisać mogę tylko jedno. Dziękuję Ci ja, dziękuje Ci każdy z nas, dziękują Ci wszystkie polskie kapele, soliści, solistki.

Sukcesom gwiazd estrady na całym świecie towarzyszą działania ludzi, o których istnieniu szeroka publiczność zwykle nie wie, bo i skąd… Schowani w mroku swoich działań, wykonują cichutko swoją pracę. Nie zazdroszczą, nie wymawiają, nie krytykują. Robią swoje. Solidnie i profesjonalnie. Potrafią szczerze cieszyć się z sukcesu artysty, z którym właśnie współpracują.

Leszek Świerszcz to postać niezwykle ważna dla polskiej branży muzycznej. Ten muzyk, trębacz, klawiszowiec, a przede wszystkim przedsiębiorca, menedżer, promotor, od wielu dekad zamieszkały w okręgu Nowego Jorku znany jest chyba każdemu naszemu muzykowi. Jego kluby, a zwłaszcza „Cricket” dawały pracę i chleb zarówno gwiazdom, jak i maluczkim. Były dla nas wszystkich domem i schronieniem przez ostatnie prawie pięćdziesiąt lat.

Pisząc te kilka zdań, nie próbuję narysować życiorysu Leszka. Nie mam aż takiej wiedzy. Świerszczyk to postać skomplikowana, wyrazista, kontrowersyjna, nie jednoznaczna, wręcz pomnikowa. A przede wszystkim przyjazna. Pamiętam, jak skrupulatnie zapamiętywał zwyczaje i preferencje swoich gości.

Jak miał przylecieć Czesio Niemen, to wiadomo, że musiały być ruskie pierogi, bo Czesław je uwielbiał, a poza tym był jaroszem. Jak miała grać młoda kapela, to zajmował się nimi jak wychowawca w przedszkolu. Świetnie wiedział, kto uwielbia Amaretto, a komu broń Boże dać piwko przed koncertem. Kto lubi robić zakupy na Manhattanie, a kto te sprawy ma gdzieś… W sklepach muzycznych wystarczyło się powołać na Lesia i od razu robiło się taniej… Miodzio.

Nam samym Świerszcz dotąd truł o koncercie w Carnegie Hall, aż uwierzyliśmy, że to jest możliwe. Bez niego tego koncertu by nie było. Leszek otworzył oczy na świat wielu artystom, i to nie tylko młodym. Może ktoś kiedyś napisze o nim książkę, albo scenariusz filmowy, bo to co robił, to było jak kolejna scena z filmu o przygodach Indiany Johnsa. Do mnie miewał czasem cudowne pytania… Tomasz, czym się różni rottweiler od perkusisty…? No czym Lesiu… Bo rottweiler w końcu odpuszcza. Ha ha ha…"

W ostatnich latach Leszek Świerszcz pozostawał pod opieką Polskiej Fundacji Muzycznej.

Spoczywaj w pokoju Leszku!

Jesteśmy na Google News. Dołącz do nas i śledź Portal i.pl codziennie. Obserwuj i.pl!

Źródło: Facebook grupy Budka Suflera, i.pl, Polska Fundacja Muzyczna