Powstała pierwsza biosfera UNESCO, która obejmuje aż pięć krajów. Wszystkie znajdują się w Europie

Cel utworzenia „Amazonki Europy” jest jeden, za to bardzo ważny. Ten międzynarodowy wysiłek został poczyniony na rzecz ograniczenia zniszczeń ekologicznych. Z danych podanych przez Euronews wynika, że nowa biosfera jest największym chronionym obszarem rzecznym w całej Europie.

Biosfery są niezbędne jeśli chodzi o odnowę ekologiczną. Status chroniony przez UNESCO zapewnia bioróżnorodność obszaru.

Podstawą „Amazonki Europy” jest trasa wzdłuż trzech rzek: Mura, Drava i Dunaj. Biosfera ma chronić tereny zalewowe, lasy, piaszczyste i żwirowe ławice, strome brzegi i rozlewiska. „Zaopiekuje się także ogromną liczbą gatunków zwierząt, w tym największym zagęszczeniem lęgowych bielików w Europie kontynentalnej” – wymienia Euronews.

Współpraca i zaangażowanie Austrii, Słowenii, Chorwacji, Węgier i Serbii na rzecz oznaczenia UNESCO trwała już od jakiegoś czasu. Proces rozpoczął się w 2009 roku. To wtedy rządy Węgier i Chorwacji podpisały wspólną deklarację o ochronie transgranicznego rezerwatu biosfery. Dwa lata później ministrowie środowiska wszystkich pięciu krajów złożyli deklarację na rzecz rezerwatu.

„W swojej strategii różnorodności biologicznej Unia Europejska zobowiązała się do ochrony 30% lądu i mórz w UE do 2030 r. Utworzenie rezerwatu Mura-Drava-Dunaj jest zgodne z ambicjami Europejskiego Zielonego Ładu” - powiedziała Claire Baffert, Senior Specjalista ds. Polityki Wodnej w Biurze Polityki Europejskiej WWF.

Wspólne zaangażowanie pięciu krajów traktowane jest jako dowód, że ochrona przyrody może zacierać granice i być korzyścią dla wszystkich.

Rzeka Mura jest siedliskiem najbogatszej różnorodności ryb w Słowenii. Aż 36 żyjących tutaj gatunków znajduje się na Czerwonej Liście Zagrożonych Gatunków Ryb IUCN. Mura jest jedynym systemem rzecznym w Słowenii, który nie jest podzielony na różne odcinki zaporami. Ryby mogą swobodnie migrować od Dunaju aż do Spielfeld na granicy austriackiej.

Europa zdegradowała do 90% obszarów zalewowych, dlatego tak ważna jest ich odnowa. „Komisja Europejska musi dopilnować, aby nadchodząca ustawa o odbudowie przyrody ustanowiła ambitne i wiążące cele w zakresie odtworzenia tych siedlisk, aby mogły one wykazać swój pełny potencjał, z korzyścią zarówno dla przyrody, jak i ludzi” – mówi Eva Hernandez, kierownik Living European Rivers w WWF.

Z bazy rezerwatów UNESCO wynika, że istnieje 714 rezerwatów biosfery w 129 krajach, w tym 21 obszarów transgranicznych. Istnieją również dwie biosfery międzykontynentalne - rozciągająca się po części Europy i Afryki jednolita biosfera Półwyspu Tingitane w Maroku i południowego Półwyspu Iberyjskiego w Andaluzji.

Do polskich rezerwatów biosfery wpisanych na listę rezerwatów biosfery UNESCO należą:

• Rezerwat Biosfery Białowieża
• Rezerwat Biosfery Babia Góra
• Jeziora Mazurskie (wcześniej Jezioro Łuknajno)
• Słowiński Rezerwat Biosfery
• Trójstronny Transgraniczny Rezerwat Biosfery Karpaty Wschodnie: Polska-Słowacja-Ukraina
• Transgraniczny Rezerwat Biosfery Karkonosze
• Tatrzański Transgraniczny Rezerwat Biosfery
• Rezerwat Biosfery Puszcza Kampinoska
• Trójstronny Transgraniczny Rezerwat Biosfery Polesie Zachodnie: Polska-Ukraina-Białoruś
• Rezerwat Biosfery Bory Tucholskie
• Transgraniczny Rezerwat Biosfery „Roztocze”