Rosja szykuje broń biologiczną. Tajne laboratoria w Afryce to nie wszystko?

Instytut Roberta Lansinga, analizując zdjęcia satelitarne, ustalił, że w kompleksie szpitalnym Bossangoa w prefekturze Ouam w Republice Środkowoafrykańskiej znajduje się rosyjskie laboratorium biologiczne. Według danych RLI, szpital prowadzi działalność na rzecz Petersburskiego Instytutu Badawczego Epidemiologii i Mikrobiologii Pasteura, który, podobnie jak Centrum Naukowo-Produkcyjne Wektor, działa w ramach agencji Rospotriebnadzor. Wcześniej Wektor pojawił się w kontekście badania pracy rosyjskich wirusologów wojskowych z wirusem Ebola. To trzon rosyjskiego programu prac nad bronią biologiczną. Afrykańska aktywność Rosjan to nie jedyny dowód.

Alarmujące sygnały pojawiły się już wcześniej. Na przykład we wrześniu 2027 roku agencja Interfax poinformowała, że Wietnam ma zwiększyć dostawy małp do Rosji. Po co? Oczywiście chodzi o możliwość robienia doświadczeń na tych zwierzętach. Specyfikacja przetargu była w pełni zgodna ze specyfikacją badania, ogłoszonego 7 sierpnia 2017 r. przez Centralny Instytut Badawczy Mikrobiologii Ministerstwa Obrony Rosji. Wniosek przewidywał dostarczenie 12 makaków jawajskich (Macaca fascicularis) do dalszych eksperymentów.

W latach 1996-2000 Centralny Instytut Badawczy Mikrobiologii Ministerstwa Obrony Rosji badał genetyczne podstawy zjadliwości wirusa Ebola, a w 2000 r. przeprowadzono sztuczne zakażenie świń gwinejskich (niebędących typowymi nosicielami) wirusem Ebola, co pośrednio świadczy o pracach Rosjan mających na celu rozprzestrzenianie wirusa. Nie brakuje też innych informacji na to wskazujących. Na przykład w październiku 2014 r. pracownicy regionalnej struktury Ministerstwa ds. Sytuacji Nadzwyczajnych w Nowosybirsku ćwiczyli przyjmowanie i transport lotniczy osób zarażonych wirusem Ebola. W ćwiczeniach wzięło udział 2000 osób. Ebola na Syberii? No właśnie…

W październiku 2017 r. Wektor ogłosił przetarg na „Syntezę epitopów determinantów antybakteryjnych białka powierzchniowego wirusa Marburg. Wiadomo, że szczep Variant U wirusa Marburg został wygenerowany w Wektor i został przejęty przez Ministerstwo Obrony ZSRR jako składnik broni biologicznej w 1990 r. Wcześniej Związek Sowiecki eksperymentował z aerozolową formą wirusa Marburg w testach na małpach. Wektor jest bazą eksperymentalną dla Centralnego Instytutu Badawczego Mikrobiologii Ministerstwa Obrony Rosji. Niepokój budzą też aktywne badania nad wirusem grypy prowadzone przez Wektor, których wyniki mogą zostać wykorzystane do zwiększenia zaraźliwości wirusa. Podobne prace prowadzone są w szczególności przez instytucje naukowe w Hanoi (Wietnam).

Współczesny Wektor to spadkobierca Instytutu Biologii Molekularnej „Wektor” w mieście Kolcowo w obwodzie nowosybirskim. Pracowano tam z ospą, Ebolą, Marburgiem, boliwijską gorączką krwotoczną i kto wie, czym jeszcze (w latach 80. XX w. badano nawet możliwość wojskowego wykorzystania HIV). To w tym ośrodku dekady później opracowano Sputnika, rosyjską szczepionkę przeciwko COVID-19.

Wiele wskazuje na to, że na terenie Rosji prowadzone są prace nad groźnymi dla zdrowia i życia ludzkiego patogenami, które mogą być wykorzystane jako broń biologiczna. Do laboratoriów w trzech miastach (Kirow, Siergijew Posad i Jekaterynburg) już od końca zimnej wojny nie wpuszczono żadnego zachodniego eksperta, który mógłby stwierdzić, że prac nad bronią biologiczną tam się nie prowadzi.

Podczas zimnej wojny Związek Sowiecki prowadził największy na świecie tajny program broni biologicznej, który później odziedziczyła Rosja. W 1992 r. prezydent Rosji Borys Jelcyn przyznał, że ZSRR prowadził program ofensywnej broni biologicznej. Próbował zamknąć ten program, ale przeszkodziło mu w tym Ministerstwo Obrony, które utrzymywało w tajemnicy działalność swoich instytutów badań biologicznych i ich programy pracy.

Dobrze wyposażone tajne instytuty rosyjskie z dostępem do nowoczesnych technik mikrobiologicznych dały podstawę do stworzenia programu broni biologicznej trzeciej generacji. Po pierwsze, kultury patogenów, które zostały uzbrojone w ramach programów broni biologicznej pierwszej i drugiej generacji są prawdopodobnie przechowywane w zbiorach kultur komórkowych w tajnych placówkach MON. Należą do nich genetycznie zmodyfikowane szczepy, których właściwości zakaźne i wirulencja zostały wzmocnione, aby uczynić je bardziej groźną bronią, niż szczepy występujące w naturze.