Wiek emerytalny

Wiek emerytalny jest jednym z warunków uprawniających do pobierania świadczenia emerytalnego. W zależności od kraju bywa on zróżnicowany ze względu na płeć lub nie. Polskie prawo określa dwa rodzaje wieku emerytalnego:
• powszechny – który obowiązuje wszystkich w podziale na płeć i jest określony odgórnie;
• obniżony – dotyczący osób, które pracują w szczególnie niebezpiecznych lub trudnych warunkach; z reguły jest on o 5–15 lat niższy od powszechnego wieku emerytalnego.

W ubezpieczeniu społecznym wiek emerytalny może być określany jako wiek podstawowy, niższy wiek emerytalny lub powszechnie obowiązujący. Emeryturę na podstawie wieku przyznaje się najwcześniej od dnia ukończenia wieku emerytalnego, o ile w miesiącu urodzin został złożony o nią wniosek. Jeśli będzie on złożony później, emerytura zostaje przyznana od miesiąca złożenia dokumentu.

Osiągnięcie wieku emerytalnego nie oznacza obowiązku zaprzestania pracy zarobkowej. Ubezpieczony może zdecydować o dalszej pracy lub prowadzić działalność gospodarczą. Im dłużej pracuje, tym wyższa będzie jego emerytura. Zarabiać można także, pobierając świadczenie emerytalne.