Następnie gmina czeka na kontakt mailowy lub telefoniczny od spółki, który następuje do kilku dni roboczych. Spółka przekazuje gminie niezbędne dokumenty potrzebne do zawarcia umowy. Po podpisaniu umowy zostaje ustalony harmonogram dostawy i miejsce odbioru surowca. Koszt transportu i wybór sposobu dystrybucji węgla dla gospodarstw domowych leży po stronie gminy.
CZYTAJ TAKŻE:
Węgiel jest drogi, bo go nie ma, a składy muszą za niego słono płacić - to wnioski z kontroli UOKiK
- Podmiot, który wprowadza do obrotu węgiel, może zawrzeć z gminą umowę po cenie gwarantowanej nie wyższej niż 1500 zł brutto za tonę węgla, a mieszkańcom może sprzedawać maksymalnie za 2 tys. zł. Doliczone 500 zł to koszt transportu - informuje Ministerstwo Aktywów Państwowych.
Węgiel dla samorządów będzie sprzedawany przez: Polską Grupę Górniczą (PGG), PGE Paliwa, Węglokoks, Węglokoks Kraj, Tauron Wydobycie, a także LW Bogdanka. Samorządy, które kupiły węgiel przed wejściem tej ustawy po wyższej cenie, będą mogły wnosić o zwrot różnicy.
CZYTAJ TAKŻE:
Gmina Skarszewy zapewni swoim mieszkańcom tańszy węgiel. Proponuje również partnerstwo innym gminom
Co, jeśli gmina nie umieści w Biuletynie Informacji Publicznej informacji o zamiarze dokonania zakupu węgla?
"W tej sytuacji gminy sąsiednie mogą zgłosić się do zakupu. Zrobią to również przez ogłoszenie w swoim Biuletynie Informacji Publicznej. Będą wtedy obowiązywać te same zasady zakupu węgla co w gminach macierzystych, czyli cena 2000 zł i termin płatności nie krótszy niż 60 dni" - czytamy na stronie rządowej.
Ponadto prywatni pośrednicy węglowi mogą również głosić się poprzez wniosek złożony do gminy. Wówczas cena końcowa może wynieść do 2200 zł, ale nie stosuje się wydłużonego terminu płatności. Aby uznać, że pośrednik obsłuży mieszkańców gminy, konieczne jest zawarcie przez niego umowy z podmiotem wprowadzającym do obrotu. Dopiero po zawarciu tej umowy podmiot wprowadzający do obrotu informuje o tym gminę, a ta umieszcza informacje w tym zakresie na swoim BIP.
