Od 1 marca ponowny autozapis do Pracowniczych Planów Kapitałowych. Obejmie 8 mln pracowników. Sprawdź, jakie korzyści dają PPK

Pracownicze Plany Kapitałowe (w skrócie PPK) to regulowany ustawą z 4 października 2018 roku powszechny program oszczędnościowy, który powstał we współpracy rządu, Polskiego Funduszu Rozwoju, organizacji pracodawców oraz związków zawodowych.

Pracownicze Plany Kapitałowe są programem, który automatycznie obejmuje wszystkich pracowników w wieku od 18 do 54 lat, za których pracodawca odprowadza składki emerytalno-rentowe (pod PPK nie podlegają natomiast osoby samozatrudnione, służby mundurowe oraz rolnicy). Osoby między 55. a 69. rokiem życia będą mogły uczestniczyć w PPK dopiero po złożeniu stosownego oświadczenia woli.

W ramach Pracowniczych Planów Kapitałowych pracownik oraz pracodawca solidarnie wpłacają na specjalne konto dwie składki – obligatoryjną składkę podstawową oraz dobrowolną składkę dodatkową. Dla pracowników, którzy zdecydowali się oszczędzać w PPK, rząd przewidział specjalne dopłaty finansowane z Funduszu Pracy.

Zebrana w ten sposób suma pieniędzy (składki pracownika, pracodawcy, bonusy od rządu), są inwestowane przez określone w ustawie instytucje.

Pracownik, będący uczestnikiem PPK, podobnie jak pracodawca, odprowadza następujące składki:

• podstawową, wynoszącą 2 proc. wynagrodzenia brutto. Uwaga, osoby, których wynagrodzenie otrzymywane z różnych źródeł nie przekracza 120 proc. minimalnego wynagrodzenia, mogą odprowadzać składkę mniejszą niż 2 proc., która nie może być jednak niższa niż 0,5 proc. wynagrodzenia brutto,
• dodatkową, wynoszącą do 2 proc. wynagrodzenia.

Wysokość składki pracownik określa w deklaracji złożonej pracodawcy, przy czym może być ona zmieniona w dowolnym momencie. Natomiast wpłaty finansowane przez pracownika są potrącane z wynagrodzenia po opodatkowaniu, czyli z wynagrodzenia „na rękę” – netto.

Ustawa o PPK przewiduje „wpłatę powitalną” w wysokości 250 zł, finansowaną z Funduszu Pracy. Jest ona wypłacana (w ciągu 30 dni od zakończenia kwartału) uczestnikowi PPK, w którego imieniu zawarto umowę o prowadzenie PPK (w danym kwartale lub w kwartale poprzednim) i który przez przynajmniej 3 pełne miesiące był uczestnikiem PPK. Wpłata powitalna jest jednorazowa.

Oprócz tego uczestnik Pracowniczych Planów Kapitałowych otrzymuje „dopłatę roczną” w wysokości 240 zł, jeśli kwota wpłat podstawowych i dodatkowych jest równa przynajmniej kwocie wpłat podstawowych należnych od 6-krotności minimalnego wynagrodzenia.

W przypadku osób o obniżonej składce podstawowej (do 0,5 proc.) „dopłata roczna” przysługuje, gdy kwota wpłat podstawowych i dodatkowych w danym roku jest równa co najmniej 25 proc. wpłat podstawowych od 6-krotności minimalnego wynagrodzenia. Przysługuje jedna „dopłata roczna”, nawet jeśli uczestnik ma kilka rachunków PPK.

Wpłaty pracodawcy, wpłata powitalna i premie to dodatkowe korzyści dla oszczędzających – takich korzyści nie daje żaden inny program oszczędzania na emeryturę.

Pracownicze Plany Kapitałowe są dobrowolnym programem, dlatego pomimo automatycznego zapisu wszystkich pracowników, istnieje możliwość zrezygnowania z oszczędzania. W tym celu niezbędne jest złożenie deklaracji rezygnacji z PPK.

Uzupełnioną deklarację rezygnacji z PPK składa się w miejscu pracy – pracodawca ma obowiązek poinformować o tym właściwą instytucję finansową w ciągu 7 dni od dnia złożenia deklaracji. Rezygnacja zaczyna obowiązywać w miesiącu złożenia, a jeśli w danym miesiącu składki zostały pobrane, podlegają zwrotowi.

Deklaracja rezygnacji z oszczędzania z PPK nie jest ostateczna, co oznacza, że po upływie 4 lat podmiot zatrudniający ponownie zacznie naliczać stosowne składki. Pracodawca ma obowiązek poinformować o tym pracownika. Wynika z tego wprost, że jeśli nie chce się odprowadzać składek na Pracownicze Plany Kapitałowe, trzeba co cztery lata składać deklarację rezygnacji z PPK.

Kolejny termin zbliża się właśnie teraz. Możliwość złożenia pisma z rezygnacją z PPK na kolejny 4-letni okres pojawia się 1 marca 2023 roku. Jeśli pracownik go nie złoży, od tego dnia zostanie ponownie zapisany do PPK i w rezultacie będzie otrzymywał pensję pomniejszoną o składkę.

Oczywiście nie ma to nic wspólnego z „wpychaniem na siłę” do programu i przymuszaniem do oszczędzania na emeryturę – przepis ma na celu ułatwienie wejścia do programu – bez zbytnich formalności – pracownikom, którzy cztery lata wcześniej nie zdecydowali się na wejście do PPK. Teraz zaś, po czterech latach, widząc rezultaty i sposób działania programu, nie mają wątpliwości, iż warto do niego przystąpić i oszczędzać na emeryturę poprzez PPK.

– Od 1 marca 8 mln ludzi zacznie podejmować decyzje, czy przystąpić do PPK, czy nie. To jest dlatego ważne, że każdy, kto podejmie decyzję świadomą: być lub nie być, zrobi sobie, kolokwialnie mówiąc, finansową krzywdę albo finansowy prezent. Jeśli zostanie w PPK, do każdego 100 zł, które oszczędzi w PPK, drugie 100 zł dołoży mu pracodawca i państwo – powiedział w Programie Pierwszym Polskiego Radia wiceprezes Polskiego Funduszu Rozwoju Bartosz Marczuk.

Dodał, że autozapis do PPK dotyczy pracowników w wieku między 18 a 55 lat. Przypomniał, że do końca lutego pracodawcy mają obowiązek poinformować pracowników, że dotychczas złożone deklaracje o rezygnacji z PPK tracą ważność.

– Od 1 do 31 marca, jeżeli pracownik nie złoży deklaracji o rezygnacji z PPK, automatycznie stanie się uczestnikiem Pracowniczych Planów Kapitałowych – wskazał wiceprezes PFR.

Poinformował, że program funkcjonuje obecnie w 300 tys. firm. – Pierwszy raz w Polsce od 1999 roku, jak weszło PPK w życie w 2019, udało się zbudować realny system czy przynajmniej podwaliny pod realny system długoterminowego oszczędzania w Polsce – podkreślił Marczuk.