Magnetyczny proszek, a może ciecz? Dlaczego nie? Polska nauka właśnie znalazła „Świętego Graala” chemii

Polska metoda tworzenia miękkich magnesów została już zastrzeżona, a jej ochrona patentowa obejmuje zarówno kraj jak i zagranicę. Kto najbardziej będzie mógł skorzystać na przełomowym odkryciu chemików z Krakowa, i co właściwie będzie można wyprodukować dzięki ich metodzie?

Nowy proces chemiczny 'made in Poland' pozwala tworzyć obszerną gamę mikromagnetyków, przy użyciu łatwo dostępnych pierwiastków. Dotychczas było to możliwe jedynie z udziałem pierwiastków magnetycznie aktywnych, czyli tych, których zasoby są ograniczone a ceny wysokie. Mowa o surowcach takich jak: kobalt, nikiel czy metale ziem rzadkich.

– Opracowana przez nas klasa materiałów wykazuje właściwości magnetyczne na poziomie cząsteczkowym i zachowuje się podobnie do ferromagnetyków, czyli tradycyjnych magnesów. W praktyce oznacza to tyle, że korzystając z odpowiednich prekursorów, możemy pozyskiwać mikrocząsteczki magnetyczne – wyjaśnia dr hab. Maciej Hodorowicz, współtwórca wynalazku z Wydziału Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Warto zauważyć, że ferromagnetyczne cechy nowego materiału wytworzonego na Uniwersytecie Jagiellońskim wynikają z właściwości pojedynczych cząsteczek, a nie ze struktury krystalicznej, jak w przypadku zwykłych magnesów. Możliwość tak głębokiej ingerencji człowieka w strukturę pozwala tworzyć tani materiał magnetyczny, w formie kryształu, cieczy lub powłoki.

Na bazie opracowanych przez nas prekursorów można wytwarzać magnetyczne materiały miękkie w różnych postaciach – magnetycznych ciał stałych, jak i magnetycznych cieczy. Możemy uzyskać nie tylko cząsteczki, ale też różnej wielkości kryształy, proszek czy powłoki o właściwościach magnetycznych – mówi prof. dr hab. Janusz Szklarzewicz z UJ.

Magnetyki molekularne mają potencjalnie bardzo szerokie zastosowanie w wielu sektorach gospodarki, począwszy od medycyny i farmacji, poprzez technologie kosmiczne, na energetyce kończąc. Mogą być naprawdę maleńkie, przybierać różne kształty i formy, a do tego cechują się niskimi stratami energii. Są odporne na wysokie temperatury i mogą pracować przy wysokich częstotliwościach. Idealnie nadają się zatem także do budowy komputerów kwantowych czy mikro pamięci, wykorzystywanych w trudnych warunkach.

–Technologia daje ogromny potencjał jej wykorzystania do różnych celów – wszędzie tam, gdzie potrzebne są miękkie materiały o właściwościach ferromagnetycznych – mówi dr hab. Hodorowicz.

Samo opracowanie genialnej metody może jednak nie wystarczyć do tego, by naukowcy z Krakowa mogli ogłosić rynkowy sukces. Teraz przychodzi najtrudniejszy element wdrożenia biznesowego odkrycia. – Na tym etapie współpraca z przemysłem jest kluczowa, a szerokość potencjału powoduje, iż poszukujemy partnerów do dalszego rozwoju tej technologii równocześnie w wielu branżach i segmentach – mówi dr inż. Gabriela Konopka-Cupiał, dyrektorka Centrum Transferu Technologii UJ, CITTRU.

Źródło: CITTRU