Komornik sądowy a windykator - jaki mają zakres działań i czym się różnią? Oto ich uprawnienia

Kiedy pożyczki czy raty kredytu nie są spłacane regularnie, kredytodawca może rozpocząć naliczanie odsetek karnych. Jeśli to nie przyniesie rezultatu, odzyskiwaniem należności zajmą się windykator oraz komornik. Ich cel jest zbieżny, jednak sposób działania i uprawnienia całkowicie odmienne.

Windykator to osoba wynajęta do pozasądowego odzyskania wszystkich należności od dłużnika. Pełni on funkcję pośrednika, prowadząc mediacje, które mają doprowadzić do spłaty zobowiązań bez udziału sądu. Co istotne, praca w tym zawodzie nie wymaga konkretnego wykształcenia, choć niektóre firmy mogą stawiać pewne wymagania. Kandydaci na windykatorów, zanim rozpoczną pracę, zobowiązani są do uczestnictwa w kursach i szkoleniach przygotowujących do pracy. Firmę windykacyjną można prowadzić bez specjalnych pozwoleń czy licencji.

Komornik sądowy to natomiast funkcjonariusz publiczny prowadzący działania po wydaniu przez sąd odpowiedniego orzeczenia. W zawodzie tym może pracować osoba, która spełnia następujące warunki:

• polskie obywatelstwo,
• nieposzlakowana opinia,
• pełna zdolność do czynności prawnych,
• brak wyroków prawomocnych za przestępstwa,
• brak podejrzeń o przestępstwa,
• ukończenie studiów prawniczych (tytuł magistra prawa),
• odbycie aplikacji komorniczej,
• co najmniej 2 lata pracy w charakterze asesora komorniczego,
• ukończony 26. rok życia.

Komornik zajmuje się przymusowym egzekwowaniem rozstrzygnięć wymiaru sprawiedliwości. Oznacza to, że w przeciwieństwie do windykatora, nie będzie otwarty na żadne negocjacje, a jego działania można wstrzymać tylko na wniosek właściciela.

Przeczytaj również: Co grozi za niespłaconą chwilówkę? Takie są konsekwencje. Czy można za to trafić do więzienia?

Windykator ma do dyspozycji tylko kilka narzędzi, dzięki którym może namówić dłużnika do spłaty zobowiązania. Osoby te próbują załatwić sprawę w sposób polubowny, a gdy to nie przynosi skutku, sprawa trafia do sądu.

Zgodnie z prawem windykator może podjąć następujące działania:

• wysyłać wezwania do spłaty długu,
• dzwonić do dłużnika,
• wysyłać e-maile oraz SMS-y przypominające o zaległościach,
• odwiedzać dłużnika,
• prowadzić negocjacje z dłużnikiem np. proponując nowe warunki spłaty,
• informować dłużnika o konsekwencjach niespłacania zadłużenia.

Czego nie może windykator? W szczególności nie ma prawa nas zastraszać, informować bliskich czy współpracowników o zadłużeniu, spisywać stanu majątku czy nachodzić dłużnika w pracy. Zabronione jest także wejście na posesję czy do mieszkania bez zgody osoby zadłużonej.

Komornik zajmuje się realizowaniem postanowień sądu, wykonując zadania na podstawie ustawy o kosztach komorniczych, kodeksu postępowania cywilnego, a także ustawy o komornikach sądowych i egzekucji.

W celu zaspokojenia roszczeń właściciela komornik może:

• zająć wynagrodzenie, emeryturę, rentę, a także dochody z innych tytułów,
• zająć oraz sprzedać nieruchomości (np. mieszkanie) oraz ruchomości (np. auto) stanowiące własnośc dłużnika,
• zająć wierzytelności, rachunki bankowe, a także inne prawa majątkowe dłużnika.

Co istotne, komornik nie może pozbawić nas wszystkich środków do życia, dlatego obowiązują go kwoty wolne od zajęcia. Spod egzekucji komorniczej wyłączone są natomiast:

• zasiłki socjalne,
• trzynaste i czternaste emerytury,
• zasiłki ojcowskie i macierzyńskie,
• renty dla sierot,
• alimenty,
• świadczenia 500+,
• zasiłki pielęgnacyjne,
• przedmioty osobiste np. żywność, ubrania, leki czy narzędzia potrzebne do pracy.

Istnieje też możliwość złożenia skargi na czynności przeprowadzone przez komornika. W tym celu należy złożyć wniosek do sądu rejonowego.