FED

Wśród inwestorów dominują obawy związane z epidemią koronawirusa, które istotnie wpływają na handel na rynku walutowym. Wraz z alarmującym tempem wzrostu liczby zakażeń koronawirusem poza Chinami, inwestorzy zaczęli zastanawiać się, jakiej odpowiedzi można oczekiwać ze strony światowych banków centralnych oraz rządów państw.

Europejski Bank Centralny i FED utrzymują politykę niskich stóp procentowych. Zdeterminowana w tym celu wydaje się także Rada Polityki Pieniężnej, która nie zmieniła retoryki i utrzymała referencyjne stopy procentowe na poziomie 1,5 proc.

2019 był kolejnym rokiem obfitującym w wydarzenia ważne dla rynku walutowego. Najbliższe miesiące również przyniosą rozstrzygnięcia kilku istotnych kwestii.

W porównaniu do października ubiegłego roku, tegoroczny początek IV kwartału przebiegał w nastrojach dalece lepszych, niż możemy pamiętać z 2018 roku. Co prawda początek miesiąca wskazywał na powtórkę zeszłorocznego scenariusza, jednak po silnym spadku indeksów w pierwszych dniach października, nie nastąpiła ich dalsza eskalacja, a zaczął realizować się etap rozbicia, z wyjściem indeksów na nowe historyczne szczyty, jak mogliśmy to obserwować w przypadku rynku amerykańskiego.

Od początku miesiąca dane makroekonomiczne i sytuacja polityczna umacniają „risk-off” – sentyment do bezpiecznych inwestycji, który przekłada się na spadek cen akcji (S&P 500 -1,93 %) i wzrosty cen złota, które osiągnęły 2,25 proc. Rosły także amerykańskie obligacje skarbowe.

Wrzesień na rynkach był przede wszystkim okresem oczekiwania i wątpliwości odnośnie trwałości dalszych wzrostów. Początek miesiąca zaczął się dla inwestorów dobrze, na GPW indeks dużych spółek odreagowywał po sierpniowej słabości, ponownie wracając w okolice poziomu 2200 punktów. Mniej spektakularnie zachowywały się małe i średnie spółki, które jednak również pierwsze dwa tygodnie września mogły zaliczyć do udanych.

Ostatnie dni obfitowały w istotne informacje z rynku, które nie pozostały bez wpływu na główną parę, jak i pary ze złotym.

Zakończony niedawno lipiec nie pozwalał się nudzić inwestorom, pomimo pozornie wakacyjnej pory. W przypadku warszawskiego parkietu istotnie można mówić o spokojniejszym okresie, patrząc poprzez kryterium obrotów. Na rynkach zagranicznych nie można jednak mówić o jakimkolwiek letnim spowolnieniu. Opisując miniony miesiąc jednym zdaniem, upłynął on na nadziejach, oczekiwaniach i wątpliwościach. Kluczem była polityka banków centralnych, a przede wszystkim lipcowa decyzja Fed.

Teoretycznie luzowanie EBC i Fed powinno sprzyjać złotemu. Obniżka stóp dla dolara zaś nie musi oznaczać bessy na giełdach. W podobnej sytuacji pod koniec lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku doszło do niespotykanego marszu w górę kursów spółek technologicznych i rekordów NASDAQ. Jak będzie po tegorocznych wakacjach?

Od początku czerwca tematem numer jeden na rynkach finansowych jest możliwa obniżka stóp procentowych przez Fed. W środę dowiemy się, czy taki życzeniowy scenariusz jest realny.

W ostatnich dniach rynki finansowe zaczęły coraz odważniej wyceniać agresywny cykl zacieśniania polityki monetarnej przez Rezerwę Federalną w nadchodzących kwartałach.

Protokół z posiedzenia Fed nie wnosi nic nowego. Wprawdzie decydenci słabość inflacji postrzegają jako zjawisko przejściowe, ale i tak przeważają ryzyka po stronie takiego rozwoju wypadków, który wymagać będzie załagodzenia polityki. Innymi słowy obniżka jest bardziej prawdopodobna niż podwyżka stóp procentowych. Należy przy tym pamiętać, że ostatnie posiedzenie Fed miało miejsce tuż przed zaognieniem konfliktu handlowego na linii USA – Chiny, gdy oficjalnie negocjacje szły w dobrym kierunku. W obecnej sytuacji nakazuje to jeszcze szybciej zapomnieć o możliwości powrotu do zacieśniania przez Fed.

Zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami, w piątek tuż po północy stawka cła na import chińskich dóbr o wartości 200 mld dolarów została podniesiona do 25 proc. z 10 proc. Jednocześnie Donald Trump zapowiedział, że zostaną wkrótce podjęte przygotowania do implementacji ceł na pozostałą wartość importu z Państwa Środka o wartości około 325 mld dolarów. Chiny oczywiście zapowiedziały działania odwetowe, które jednak do tej pory nie zostały ogłoszone.

Można zauważyć dwie główne tendencje, które zarówno skłaniają do myślenia, ale dają też szanse na przyszłość. Po pierwsze, rynki akcji nie pokazywały już takiej siły jak w styczniu i w lutym. Miesięczne stopy zwrotu są albo dodatnie, ale bliskie zeru, albo lekko ujemne, w zależności od rynku. Po drugie, dwa czynniki ryzyka, tj. polityka Fed oraz wojna handlowa, zeszły na dalszy plan. Rynki bardzo często rosną na ścianie strachu, ale jest to często strach nieracjonalny, gdzie pesymizm miesza się z hurra optymizmem. W marcu można śmiało stwierdzić, że inwestorzy spojrzeli ponownie na fundamenty, tj. stopniowo pogarszające się dane gospodarcze. Nie oznacza to końca wzrostów, raczej powrót do normalności, co jest w mojej ocenie dość zdrowym objawem. Dużo więcej obaw budziło ignorowanie kluczowych danych.

Rezerwa Federalna w 2019 roku dokonała wyraźnego zwrotu w kierunku łagodniejszej polityki. Na marcowym posiedzeniu zostanie on sformalizowany poprzez ujęcie go ramy prognoz makro, a przede wszystkim projekcji optymalnego poziomu stóp procentowych.

Pozytywne informacje z Polski oraz słabszy dolar amerykański pomogły złotemu, jednak nie na długo. Ostatecznie waluta zyskała przede wszystkim w parze ze słabym funtem brytyjskim.

Polski złoty w środę pozostawał względnie stabilny w relacji do euro, umocnił się natomiast w parze ze słabszym funtem brytyjskim i dolarem amerykańskim.

Konsensus oczekuje, że podczas najbliższego spotkania Rezerwa Federalna zdecyduje się na kolejną podwyżkę stóp procentowych. Jednocześnie rynki spodziewają się, że w 2019 r. tempo dalszego zacieśniania polityki monetarnej w Stanach Zjednoczonych będzie zdecydowanie niższe niż w obecnym roku.

Ostatnie tygodnie okresu letniego zazwyczaj cechują się dość spokojnymi sesjami na rynkach finansowych. Miniony tydzień był podobny. Dominującym tematem były informacje polityczne z USA.

W środę polski złoty kontynuował umocnienie z poprzednich dni, zyskując w relacji do głównych walut. Złotemu, podobnie jak dzień wcześniej sprzyjała poprawa sentymentu do aktywów ryzykownych oraz wzrost pary euro/ dolar. Dziś jednak sytuacja jest nieco odmienna: złoty traci, osłabiając się z uwagi na odbicie dolara amerykańskiego.

Złotego wzmacniała przede wszystkim słabość dolara amerykańskiego i poprawa sentymentu do aktywów ryzykownych, która objawiała się również wyraźnym wzrostem globalnych indeksów akcji. Polski WIG20 zakończył dzień 2-procentowym wzrostem i wyraźnie wyróżniał się na plus nawet w porównaniu z innymi europejskimi indeksami.

Ostatnie dni obfitowały w same istotne dla rynku walutowego wydarzenia. Spotkania Rezerwy Federalnej i Europejskiego Banku Centralnego dostarczyły istotnych informacji dotyczących dalszych działań kluczowych banków centralnych świata.